Nostalgia @ myphone.gr: Sony Ericsson T610

Αν εξαιρέσει κανείς αυτά που έχεις πάνω σου αναγκαστικά (ρούχα) αλλά και τα διάφορα αξεσουάρ (ρολόγια, γυαλιά, κοσμήματα κτλ) το μόνο αντικείμενο που κουβαλάς από επιλογή πολλές ώρες την ημέρα και αλληλεπιδράς συνεχώς μαζί του είναι μάλλον το κινητό σου τηλέφωνο. Και αυτή του η μοίρα ενδέχεται κάποιες φορές να είναι η ζωή του, ο θάνατος του και το πέρασμα του σε μια ιδιόμορφη «αιωνιότητα».

 

Για εμένα, η συσκευή αυτή φέρει το όνομα Sony Ericsson T610. Αποκτώντας την λίγο πριν τελειώσω το λύκειο, αποτελούσε την συσκευή που θα με συντρόφευε κατά την διάρκεια ενός περίεργου «περάσματος», αυτό στο οποίο βρίσκεσαι αφού τελειώσουν τα μαθητικά σου χρόνια. Σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι είχαν συσκευές της Nokia και που έβλεπαν την Sony Ericsson με «μισό μάτι», εγώ, αντιδραστικός και αρνούμενος την συμμετοχή σε πλειοψηφίες ακόμη και στο θέμα του κινητού που θα αγοράσω, είχα επιλέξει την ιαπωνοσουηδική συμμαχία (της οποίας το όνομα μπορεί από μόνο του να προκαλεί νοσταλγία, μιας και πλέον έχει φύγει το δεύτερο συνθετικό της λέξης) σαν άξια του να «χτυπήσει» τον εκ Φιλανδίας ορμώμενο «γίγαντα». Όχι πως με πολυενδιέφερε δηλαδή ή πως μου έδινε κανένας ιαπωνοσουηδός ποσοστά από τις πωλήσεις, αλλά για χάρη των τεχνολογικών διαξιφισμών που είχαμε μεταξύ φίλων.

 

Και το T610 δεν ήταν μια τυχαία συσκευή όπως θα διαβάσατε στο ιστορικό εκείνο review του Mythozz[/member] πριν από 9 περίπου χρόνια, στις πρώτες ημέρες του ολοκαίνουριου τότε myphone.gr, αφού «ανέβηκε» στο Μy Devices στις 08/07/2003!

 

Με στιλάτο και ταυτόχρονα μινιμαλιστικό σχεδιασμό, η έκδοση στο χρώμα του μεταλλικού-μαύρου ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα. Ήταν παράλληλα και η πρώτη συσκευή που είχα με τόσες πολλές τεχνολογικές καινοτομίες κλεισμένες σε ένα τόσο μικρό εξωτερικό περίβλημα (σε σχέση πάντα με το τι είχα πριν από αυτήν): Οθόνη 65 χιλιάδων χρωμάτων, Bluetooth, κάμερα ανάλυσης 352 x 288, Java και άλλα πολλά, έκαναν το T610 να μοιάζει με μια κλεφτή ματιά «στο μέλλον». Ήταν όμως;

 

Μάλλον όχι. Ακόμη και για την εποχή της και παρά τις υψηλές πωλήσεις που σημείωνε, τα προβλήματα ήταν αρκετά και σου έδιναν να καταλάβεις πως «το μέλλον είναι εδώ, αλλά χρειάζονται μερικά κλικ ακόμα για να το αγγίξεις». Για παράδειγμα, αν και όμορφη και πολύχρωμη, η μόνη χρησιμότητα που είχε η οθόνη του αν βρισκόσουν έξω στο φώς της μέρας ήταν αυτή του.. καθρέφτη. Αυτό συμβαίνει με πολλές συσκευές ακόμη και σήμερα, αλλά με το T610 το πρόβλημα ήταν εξαιρετικά μεγάλο. Όσον αφορά την φωτογραφική του μηχανή, είτε την είχε είτε δεν την είχε το αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον το ίδιο. Εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας φωτογραφίες, σχεδόν… θόρυβος. Από την άλλη, το joystick που διέθετε για να πλοηγείσαι στα μενού αποτελούσε μετά από λίγο καιρό την αιτία για να γίνεται πιο δύσχρηστο το κινητό παρά πιο εύχρηστο.

 

 

Και τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος: «μα καλά, αφού δεν την θεωρείς κάτι ιδιαίτερο σαν συσκευή, γιατί το myphone σου αφιερώνει χώρο για να γράψεις για αυτήν και εμείς χρόνο για να διαβάσουμε την γνώμη σου;» Μα είναι απλό. Γιατί το αν μια συσκευή σου προκαλεί νοσταλγία δεν εξαρτάται από το αν είχε καλή κάμερα, καλή οθόνη ή αν αποτελούσε τεχνολογικό επίτευγμα για την εποχή της. Αυτά λίγη σημασία έχουν μετά από χρόνια μιας και όταν αναπολείς δεν θα τα θυμάσαι καν. Αυτό που έχει σημασία είναι το τι αναμνήσεις σου ζωντανεύει όταν την φέρνεις στο μυαλό σου. Και επειδή, όπως προείπαμε, το κινητό είναι ένα αντικείμενο που το έχεις μαζί σου πολλές ώρες κάθε μέρα, είναι φυσικό να το συνδυάσεις με διάφορες αναμνήσεις και να βρίσκεται εκεί σε διάφορες καλές και κακές στιγμές σου.

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=VwkOWuW78lA]Sony Ericsson advertisement - YouTube[/ame]

 

Το T610 έμελλε να είναι αυτό που θα ήταν μαζί μου σε αυτές, σε ένα από τα πιο μεταβατικά στάδια στην ζωή μου (και στην ζωή κάθε ανθρώπου, λόγω ηλικίας). Με αυτό έγιναν κάποιες από τις πιο ιδιαίτερες κλήσεις που έκανα ποτέ και έστειλα ορισμένα από τα πιο σημαντικά και ξεχωριστά μηνύματα. Ήταν εκεί, στην τσέπη του τζιν μου ή στο μπουφάν, σε όλες αυτές τις στιγμές. Αν και ήταν κάτι που δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω κατά την εξέλιξη των συγκεκριμένων χρονικών σημείων, «συμμετείχε» με τον τρόπο του σε αυτά.

 

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω την τάση να δένομαι με αντικείμενα. Ειδικά τα κινητά τα βαριέμαι μετά από λίγο καιρό. Τα συνηθίζω και χάνουν την αξία τους στα μάτια μου. Ακόμη και το συγκεκριμένο είχε περάσει πολλά στα χέρια μου. Δεν θα ξεχάσω όταν περιμένοντας σε μια στάση λεωφορείου και κάνοντας διάφορα… ζογκλερικά κόλπα με αυτό, μου έφυγε από τα χέρια. Σε δρόμο τεσσάρων λωρίδων έφτασε από την δεξιά στην αριστερή. Από τύχη εκείνη την στιγμή δεν περνούσαν αυτοκίνητα και μπόρεσα να το φτάσω και να το μαζέψω. Με τον καιρό, το αλουμινένιο της μέρος είχε γεμίσει γρατσουνιές. Στην πραγματικότητα είχε φύγει σχεδόν το περισσότερο από το μεταλλικό χρώμα και είχε αποκαλυφθεί η κάτω στρώση. Αλλά ίσως είναι όπως τους Zippo, όπου κάθε γρατσουνιά που τους κάνεις φέρει και την δική της ιστορία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αναπτήρα.

 

 

Και κάπως έτσι, μιας και η ιδιαιτερότητα των στιγμών δεν είναι άμεσα φανερή αλλά μετά από αρκετό καιρό, το Sony Ericsson T610 βρήκε άδοξο τέλος από τα χέρια μου, ερχόμενο σε… αντιπαράθεση με έναν τοίχο, στην μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Όπως είναι φανερό, το ότι ένα αντικείμενο είναι μαζί σου πολλές ώρες την μέρα είναι κάτι που το κάνει τόσο ξεχωριστό όσο και ευάλωτο, μετατρέποντας το σε ένα από τα πιο εύκολα «θύματα» σε περίπτωση που κάτι… «στραβώσει».

 

Μπορεί να φαίνεται περίεργο σε ορισμένους που νοσταλγούμε υλικά αγαθά. Ίσως να θεωρούν «παράξενη» ακόμη και αυτήν την στήλη του myphone ή και τα άτομα που έχουν κατά καιρούς γράψει τις εμπειρίες τους εδώ. Για τους περισσότερους πάντως δεν είναι μάλλον το κινητό αυτό καθ’ αυτό που τους προκαλεί νοσταλγία. Αυτό άλλωστε δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια τηλεφωνική συσκευή, μια κατασκευή που σήμερα την αγοράζουμε, αύριο σπάει, μεθαύριο την αγοράσουμε ξανά. Αυτό που σε συνδέει μαζί της όμως είναι οι στιγμές που ζεις και που βρίσκεται εκεί μαζί σου. Στιγμές που η σημασία τους δεν είναι ορατή κατά την εξέλιξη τους, Στιγμές που δεν δίνεις σημασία στο τι (ή στο ποιος) βρίσκεται εκεί. Όλα αποκτούν όμως την αξία που τους αναλογεί μετά από χρόνια. Ακόμη και όταν δεν υπάρχουν πια. Ακόμη και όταν όλα αποτελούν απλώς μια ανάμνηση…

 

Χρόνια μετά, όταν πια ήμουν κάτοχος ενός smartphone από αυτά που φέρουν καινοτομίες και τεχνολογίες τις οποίες αν τις είχαμε κάποτε θα νοιώθαμε σαν τον Tom Cruise από το Minority Report ενώ σήμερα τις θεωρούμε κάτι το φυσιολογικό, είχα αποφασίσει να αποκτήσω και πάλι ένα Sony Ericsson T610, καινούργιο ή σε καλή κατάσταση. Όχι για να το χρησιμοποιώ αλλά για να μου θυμίζει όλες εκείνες τις στιγμές. Δυστυχώς ή αναζήτηση δεν στέφθηκε με επιτυχία. Συνειδητοποίησα όμως πως δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία να αποκτούσα και πάλι το ίδιο μοντέλο, αφού δεν ήταν το συγκριμένο κινητό τηλέφωνο που είχε παρουσιάσει η Sony Ericsson που νοσταλγούσα αλλά η μοναδική συσκευή που είχα εγώ. Γιατί το θέμα είναι να ζεις την στιγμή, όπως και αν συμβαίνει αυτή και όποιος/ότι και αν βρίσκεται γύρω σου. Η μοναδικότητα της είναι αδύνατον να αντιγραφεί, να επαναληφθεί και να επαναδημιουργηθεί στο μέλλον.

Edited May 12, 2012 by doganos

Από τις αγαπημένες μου συσκευές επίσης.

Την έχω κρατήσει μαζί με το Τ68i και το started της Moto.

Sony Ericsson T610 commercial

 

http://www.youtube.com/watch?v=UNPXqaTt6aI

Τέλεια αναδρομή για μια συσκευή που περάσαμε αρκετό καιρό μαζί !

Απίστευτο gadget σχεδόν κόσμημα εκείνες τις μέρες. Θυμάμαι τη διαφήμιση στους δρόμους...

Ειδικά το κόκκινο (αυτό είχα) ήταν μαγικό...

Από τα λίγα κινητά σύμβολα κατά τη γνώμη μου (και είναι πολύ λίγα αυτά που έχω στο νου μου)...

και για όποιον ενδιαφέρεται ακόμα να το αποκτήσει http://www.ebay.ie/itm/Refurbished-Sony-Ericsson-T610-Triband-Mobile-Phone-Red-Color-/400293266419?pt=UK_Mobile_Phones&hash=item5d335683f3#ht_5201wt_1270

Edited May 12, 2012 by cameron

Επιτέλους!Ήταν ουσιαστικά το πρώτο κινητό μου.Η αναζήτηση για κινητό ήταν η αιτία να γραφτώ στο myphone!!!Και ακόμη θυμάμαι το review του myphone.Αυτό το κινητό πραγματικά για τη στιγμή της αγοράς του ήταν το καλύτερο κι ας μην είχε τέλεια χαρακτηριστικά αλλά τα είχε όλα....Είχε bluetooth όταν κανένα άλλο δεν είχε και κανείς δε μιλούσε για bluetooth....Αυτό όμως που ακόμη το θεωρώ αξεπέραστο είναι τα midi του!!!Εξαιρετική ποιότητα σε ήχους κλήσης!!!Όταν το είχα δείξει σε ένα φίλο και άκουσε μια μουσική νόμιζε ότι είχα βάλει ραδιόφωνο!!!Έχω πάρα πολλά να πω γι'αυτό το κινητό!!!Ακόμη βρίσκεται στην κατοχή μου και χρειάστηκε πρ΄σφατα να ξαναχρησιμοποιηθεί!!!Θα μπορούσα να έχω για κινητό το Τ610 ΑΚΟΜΗ!!!

Παιδιά το έχω ακόμη από το καλοκαίρι του 2003..Ήταν το πρώτο έγχρωμο που είχα και το χρειάστηκα φέτος το χειμώνα για 2 μέρες.. Μπαταρία τέλεια σαν να μην περασε μια μέρα μετά από 9 σχεδόν χρόνια και όλα λειτουργούν απλά απρόσκοπτα.. Απίστευτη συσκευή πραγματικά!!

Παιδιά το έχω ακόμη από το καλοκαίρι του 2003..Ήταν το πρώτο έγχρωμο που είχα και το χρειάστηκα φέτος το χειμώνα για 2 μέρες.. Μπαταρία τέλεια σαν να μην περασε μια μέρα μετά από 9 σχεδόν χρόνια και όλα λειτουργούν απλά απρόσκοπτα.. Απίστευτη συσκευή πραγματικά!!

 

ΚΙ ΕΓΩ!!!Η ΜΠΑΤΑΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΙΚΗ LI-POL!!!!

Ήταν απο τις αγαπημένες μου συσκευές.

Γρήγορο σε σχέση με το t68i και το μονο πρόβλημα που είχα αντιμετωπίσει ήταν μια death συσκευη που μου αντικατέστησε το service μεσα σε λίγες μέρες,κανένα αλλο πρόβλημα.

Ήταν ο προπομπός για οτι αλλο είδαμε στο μέλλον.

Για εμένα ήταν η τριτη συσκευή κατα σειρά, απο όταν άρχισα να χρησιμοποιώ κινητά. Αντιμετώπισα και εγώ όλα τα προβλήματα που αυτό είχε και πολύ σωστά ανεφερες, αλλά αυτό που έχει μείνει είναι μια γλυκιά ανάμνηση.

Tο πρώτο κινητό μου με κάμερα... Δυστυχώς δεν με άντεξε πολύ (πάνω-κάτω είχε το ίδιο τέλος με αυτό της αναδρομής), αλλά έδωσε ζωή σε κάποιο άλλο μετά από χρόνια... Δεν έχω να θυμάμαι και πολλά μαζί του δυστυχώς, δεν το κράτησα πολύ...

Και δικό μου αγαπημένο κινητό.. Η οθόνη ήταν πράβλημα σε εξωτερικό χώρο αλλά η αντιπροσωπεία μετά την αναβάθμιση μου διόρθωσε αρκετά την ποιότητα της κάμερας..

Γενικά πάντως μετά από τις τρείς αναβαθμίσεις το κινητό πετούσε.

 

Το joystick λειτουργούσε άψογα σε αυτή μου την συσκευή μέχρι που ένα ποτήρι μπύρας έπεσε πάνω της και μετά μου έκανε την ζωή δύσκολη.. Έβγαλε πάνω από έναν χρόνο και τα λεφτάτης στα σιγούρα.

 

ΥΓ. Το προγραμματάκι για την συνθεση πολυφωνικών ήχων ήταν όλα τα λεφτά...

Σίδερο, ΜΕΤΑΛΛΟ! :!:

Πανέμορφο τηλέφωνο και δη για την εποχή του έκανε το μπαμ. Άν θυμάμαι καλά αποθήκευε καμιά 10αριά φωτογραφίες όλες κι όλες ή κάνω λάθος?

Το δευτερο μου κινητο,αγορα το καλοκαιρι του 2003. 363 ευρω το ειχα παρει. Το χρησιμοποιω ακομη για τριτο. Στα τοσα χρονια του αγορασα μονο μπαταρια και κραταει αρκετες μερες. Δεν μπορω να καταλαβω πως λειτουργει ακομη τοσο αψεγαδιαστα. Για 4 χρονια ηταν το βασικο μου κινητο με βαρυτατη χρηση,ειδικα σε sms (ειχα καρτα τοτε).

Παρ'όλα τα προβλήματα ήταν και είναι αγαπημένη συσκευή!

Θυμάμαι είχε πάρει η μητέρα μου το Ζ600 και εγώ το T68, αποφάσισα όμως ότι ήταν πολύ λίγο για μένα και έτσι ξαναπηγαίνοντας στο μαγαζί ερωτεύτηκα το Τ610 :happy:

 

Άσχετο, να κάνετε nostalgia για το Κ700i και το K750!!

Ακόμα υπάρχει κάπου στο σπίτι (το κόκκινο) και χρησιμοποιείται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Πανέμορφη συσκευή.

Το T630 είχα εγώ και ήταν το πρώτο μου τηλέφωνο με κάμερα, κάπου εκεί στο 2003. Ας είναι καλά ο αδερφός μου που το έπνιξε στο ψάρεμα, μαζί και τις φώτο που ακόμα τις κλαίω. :p Πολύ καλή ανάμνηση. :rolleyes:

Να πούμε ότι παρέμεινε στην αγορά για περισσότερο απο 2 χρόνια με αρκετα τσουχτερή τιμη. Το έκανα δώρο στην γυναίκα μου στα μέσα του 2005 και το είχα πάρει 190€. Υπάρχει ακόμα αλλα χρειάζεται μπαταρία.

Για μένα ο διάδοχος έδινε τα ρέστα του και ήταν το καλύτερο κινητό που είχα ποτέ!!! SE T630 !!! :rolleyes:

Το έχω ακόμη και δουλευεί άψογα!! :happy:

Πολύ προχωρημένη συσκευή για την εποχή του... Είναι όμως δυνατόν να μην θυμάται κανείς αυτό το ΤΡΑΓΙΚΟ JOYSTICK!!! Μετά από 1 χρόνο χρήση, εγώ και όποιος γνωστός μου το είχε μαθαίναμε να το χειριζόμαστε με τους αριθμούς!!

πολυ καλο τηλεφωνο με πρωτοποριακα για την εποχη υλικα !!!

To ειχα :)

 

Ποιοτικο και στιβαρο, απο τα ελαχιστα αν οχι το μοναδικο αλουμινενιο, και αποδειχτηκε σκυλι. Αν δεν ειχε φουσκωσει η μπαταρια θα το λειτουργουσα ακομα.

Edited May 12, 2012 by inactiveaccount25012014

Όπως είχα γράψει στο Nostalgia του Sagem My-X6, με το Τ610 αντικατέστησα προσωρινά το My-X6.

Είχε τα θετικά και τα αρνητικά του σαν τηλέφωνο.

Στα θετικά το πολύ καλό design και η ποιότητα κατασκευής καθώς και οι ήχοι midi που όντως ακόυγονταν πολύ δυνατά.

Στα αρνητικά του η "μέτρια" οθόνη του και η ψιλομάπα κάμερα.

Συμπαθές αλλά όχι από τα πιο αγαπημένα μου, παραμένει στην συλλογή μου με κάποια σημάδια φθοράς από την πεθερούλα μου στην οποία το είχα δανείσει για κανα χρόνο...:O