blogging @ myphone.gr: Τι είναι για εμάς το κινητό τελικά;

Πρωινό ξύπνημα... Μετά από τα απαραίτητα πρωινά «θέματα», έρχεται η ώρα να τσεκάρω το Nokia. 2 εισερχόμενα mail από το myPhone, 5 νέα tweets με mention σε μένα... «Τι έγινε πάλι βραδιάτικα, ύπνο δεν έχουν...;» αναρωτιέμαι... Ο πρωινός καφές με βρίσκει να γυρνάω σε τεχνολογικές σελίδες για να δω αν υπάρχει κάποιο νέο, ενώ παράλληλα έχω τσεκάρει myPhone-Twitter-Facebook και μερικά ακόμα sites που με ενδιαφέρουν. Όλα από το Nokia. Κουραστικό θα πείτε τώρα, αλλά πάνω-κάτω είναι η καθημερινή μου ρουτίνα...

 

Κάπως έτσι είμαστε όλοι πλέον με τα κινητά μας. Ή για την ακρίβεια, τα κινητά μας πλέον δεν είναι μόνο κινητά, είναι και λίγο κάμερες, λίγο mp3, λίγο υπολογιστές, λίγο απ'όλα τέλος πάντων. Πολλά άλλαξαν από το 2002, όπου και τα κινητά «για το κοινό» (κι όχι τα Communicators) άρχισαν να γίνονται πιο έξυπνα. Ως τότε, όλα ήταν απλά: Κλήσεις και SMS, δηλαδή κανονικά τηλέφωνα... Αυτά ήταν τα πρώτα μου βήματα το 2002 και τα αναπολώ όλο και περισσότερο τώρα, 10 χρόνια μετά... Στο σημερινό μας blogging λοιπόν δεν θα σχολιάσουμε κάτι σε αστείο, ως συνήθως τόνο, αλλά θα κοιτάξουμε σοβαρά το εξής ζήτημα: Τι είναι για εμάς το κινητό τελικά;

 

 

Το 1993 άρχισαν να εμφανίζονται στην Ελλάδα, μέσω συμβολαίων τα πρώτα «τούβλα», ενώ το 1997 άρχισαν να μικραίνουν και να γίνονται καρτο-κινητά, για να τα γνωρίσουν και οι μικρότεροι που δεν είχαν A.Φ.M. Tο 2002 γίνανε «προσιτοί μικροί υπολογιστές», ενώ σήμερα, ο κύριος λόγος ύπαρξης του περνάει μάλλον 2ος, ή ακόμα και τελευταίος... Κανείς δεν ασχολείται με το θέμα «κλήσεις» και «SMS» τόσο, όσο με τους επεξεργαστές, τις οθόνες και τα λογισμικά, χάνοντας την ουσία του πιο χρήσιμου τεχνολογικού επιτεύγματος μετά τον τροχό και άλλα πολλά. Τα πράγματα ήταν πιο ρομαντικά το 1993, το 1996, το 2000 ακόμα-ακόμα. Πλέον, κανείς δεν θυμάται αυτά τα χρόνια, ζούμε στο σήμερα που επιτάσσει μόνιμη ενασχόληση με το κινητό μας.

 

 

Tώρα θα μου πείτε «είσαι 19, τι μας λες τώρα...» Κι όμως! Ένας λόγος που αγαπάω τα νοσταλγικά κινητά είναι κι αυτός, ο περιορισμός στην ουσία. Υπάρχουν φορές που η πολύ τεχνολογία «χαλάει» κάποιες όμορφες στιγμές της ζωής μας, αλλά δεν αντιδράμε. Για παράδειγμα, ένας καφές στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης συνοδεύεται απαραίτητα από τα φλας ενός κινητού που προσπαθεί να βγάλει φωτογραφία τα τείχη ή την διπλανή παρέα, για να ανεβεί στα διάφορα social network. Μια ρομαντική βόλτα θα διακοπεί με «άγριο» τρόπο επειδή θα θελήσει το αίσθημα να «τσεκάρει» το Facebook από το κινητό της. Επίσης, πολλοί γύρω μου θα έχουν κάποιο ακριβό smartphone, συνήθως iPhone, χρησιμοποιώντας το για «ανούσια» πράγματα, όπως καλύμματα και Facebook. Κι ανάμεσα τους εγώ, με ένα «ταπεινό» Nokia E71 και καμιά φορά ένα «αρχαίο» Nokia 8850 του '99, να κοιτάω απορημένος την «νέα τάξη πραγμάτων» στην κινητή τηλεφωνία...

 

Έτσι μπορώ να ονομάσω αυτή τη νέα γενιά και κατάσταση χρηστών. Οι μεγαλύτεροι ακόμα κάνουν την κανονική χρήση της συσκευής τους, αυτή που πρέπει. Όσο μικραίνουν όμως οι αριθμοί στις ηλικίες, τόσο βλέπουμε την διαφορετικότητα στην χρήση. Θυμάμαι το πρόσφατο πέρασμά μου από τα θρανία... Πολλοί στο 7ωρο χρησιμοποιούσαμε το κινητό για μουσική, βίντεο και Facebook, ακόμα και εντός μαθήματος. Τι κι αν έχουν απαγορευτεί τυπικά στα σχολεία, παραμένουν πρώτο gadget στις τάξεις και στους διαδρόμους, Γυμνασίου ή Λυκείου. Θυμάμαι και τον προ-παππού μου πριν λίγα χρόνια, ούτε καν 5, να έχει ακόμα ένα Ericsson-τούβλο, μονάχα για να παίρνει τηλέφωνα. Αν και το αντικατέστησε λόγο βλάβης, δύσκολα θα το έκανε, μιας και δεν ψάχνει παραπάνω πράγματα, γι'αυτόν είναι απλά ένα μέσο επικοινωνίας.

 

 

Εκεί που αγχώνομαι για το μέλλον όμως είναι στα πιτσιρίκια, αυτά μεταξύ 6 με 10 ετών. Πρόσφατα η βαφτισιμιά μας ζήτησε κινητό με κάμερα, γιατί όλες οι φίλες της έχουν. Και είναι μόλις 9! Αν γυρίσω το χρόνο πίσω, ο πατέρας μου ήταν η αιτία που γνώρισα τα κινητά με ένα σαράβαλο StarTAC που άφησε, στα 8 μου μεν, αλλά δεν απαίτησα ως το 2006 και τα 12 μου καινούριο κινητό. Προτιμούσα να παίζω με τα αυτοκινητάκια και τα τουβλάκια μου, παρά Java Games ή καλύτερα Φιδάκι και Space Impact στο 3310 μου. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τα 8 και τα 10 μου, αλλά πλέον, δεν βλέπω τα παιδάκια να παίζουν όπως εγώ κάποτε.

 

 

Ίσως να μην ξέρουν τι πάει να πει αλάνα, ματωμένα και γεμάτα χώματα πόδια και χέρια κι άλλα που συμπληρώνουν τα παιδικά χρόνια όλων των παιδιών ως τώρα, όπως έμαθα εγώ, αλλά κυρίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Λογικό, γιατί η τεχνολογία φρόντισε να τα απομακρύνει από αυτά και να τους τα θυμίζει μόνο στα χωριά, όπου και είναι μακριά από πολύ τεχνολογία συνήθως. Ακόμα και να μην υπάρχει όμως κάποια αλάνα γύρω τους, στο σπίτι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Διάολε, όταν έβρεχε στο χωριό ή και στη Θεσσαλονίκη ακόμα έπαιζα κρυφτό ή κυνηγητό μέσα στο σπίτι, τώρα γιατί να βλέπω παντού PlayStation, PC και κινητά με Internet;

 

 

Πραγματικά, ως μελλοντικός πατέρας κάποτε στο μέλλον, δεν θα ήθελα να δώσω στα παιδιά μου τόση τεχνολογία απότομα. Θα ήθελα να μάθουν και τις χαρές της παιδικής ηλικίας, να παίξουν, να μαλώσουν μεταξύ τους παίζοντας μπάλα, να τα καμαρώνω σε ένα πάρκο να τρέχουν και να κάνουν σαματά. Όχι σε ένα καναπέ με ένα κινητό στο χέρι... Δεν θα ήθελα να βλέπουν το χωριό ως «εξορία» από την τεχνολογία, αλλά ως ένα χώρο που θα τα φέρει κοντά στη φύση, τα ζώα, τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις και φυσικά, το παιχνίδι. Το αληθινό παιχνίδι, που ζήσαμε όλοι μικροί.

 

 

Δεν ξέρω πως θα διαγραφεί το μέλλον, ή μάλλον, δεν θέλω να το φαντάζομαι όπως το φαντάζομαι. Όλοι μας, πρέπει να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία συνετά και με μέτρο, όχι ασύστολα. Ειδικά στο κομμάτι «κινητό τηλέφωνο», που είναι μαζί μας 24 ώρες το 24ωρο... Καλή και χρήσιμη η εφεύρεση του, αλλά η ουσία της είναι να μας εξυπηρετεί, όχι να μας «υποδουλώνει» και να μας εθίζει σ' αυτή. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός της, φτιάχτηκε για να διευκολύνει την επικοινωνία μας με τους ανθρώπους, όχι για να μας απομακρύνει από αυτούς.

Edited October 7, 2012 by plankton69

Πολύ καλό το άρθρο και με βρίσκει σύμφωνο σε όλα!

Συγχαρητήρια!:)

Δεν θα μπορούσες να ήσουν σωστότερος. Κι εγώ ως πατέρας τείνω να θέλω να συμφιλιώσω τα παιδιά μου με την τεχνολογία - χαίρομαι να βλέπω την μικρή μου κόρη να ενθουσιάζεται με εκπαιδευτικά παιχνίδια στο iPad αλλά δυστυχώς η οθόνες στα σπίτια μας είναι πολύ θελκτικές και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα παιδί να προτιμήσει το οτιδήποτε άλλο εκτός των tech gadgets.

 

Είναι ευθύνη των γονιών και μόνο να μη συμβεί αυτό και να μην παρασυρθούν από την ηρεμία που τους χαρίζει η ενασχόληση των μικρών με τις ηλεκτρονικές baby sitters..

Πολυ ωραιο το αρθρο,συγχαρητηρια!Εκτος του οτι συμφωνω απολυτα εφερες πολλες μνημες στο μυαλο μου,ειδικα την εικονα του λυκειου και μιας ταξης γεματης κινητα,μιας και δεν απεχουμε πολυ ηλικιακα (4 χρονια σε περναω).Χαχα θυμαμαι ειδικα τριτη λυκειου nokia n73 και emulator gb να με συντροφευουν απειρες φορες εν ωρα μαθηματος :p

:respect: φιλε μου! Συμφωνω απολυτα! Ετσι εχουν τα πραγματα...Ειμαι 28 , θυμαμαι στο σχολειο ομως οτι απεκτησα κινητο οταν πηγα 3η λυκειου (πριν 11 χρονια) και ειχε τα απαραιτητα ( τηλεφωνο-μηνυμα) και στο διαλειμμα παιζαμε μπαλα,κρυφτο και ολα τα σχετικα, γιατι δεν υπηρχαν social networks προσπελασιμα μαλιστα απο κινητα! Τωρα τα παιδια εχουν απο τα 10 κινητο και αν δεν εχουν θεωρουνται και οπισθοδρομικα απο μερικους.. Και παλι :respect: :)

Διάολε, όταν έβρεχε στο χωριό ή και στη Θεσσαλονίκη ακόμα έπαιζα κρυφτό ή κυνηγητό μέσα στο σπίτι, τώρα γιατί να βλέπω παντού PlayStation, PC και κινητά με Internet;

 

Δάκρυσα σχεδόν... Στα 30 πλέον και θυμάμαι να παίζω κρυφτό στη βροχή...:)

η χρηση των κινητων και γενικοτερα της τεχνολογιας ηρθε πολυ αποτομα στη ζωη μας εδω στην Ελλαδα.

ενας λογος της σημερινης καταστασης που βιωνουμε ειναι και αυτο.

το internet μας εφερε σε αμεση επαφη με προηγμενες τεχνολογικα χωρες, χωρες ομως που παρηγαγαν οι ιδιες τα προιοντα που χρησιμοποιουσαν.

εμεις αντιθετα,τα χρησιμοποιουσαμε αγοραζοντας τα με δανεικα λεφτα καθως θελαμε και εμεις να ειμαστε μελη της προηγμενης αυτης κοινωνιας.

ειμαι 35 χρ, και πρωτοχρησιμοποιησα κινητο το 1997 και σημερα εργαζομαι στον τομεα της κινητης τηλεπικοινωνιας αλλα το πραγματικο νοημα της εχει οντως χαθει!

το marketing της συγκεκριμενης τεχνολογιας ειναι τοσο δυνατο που εχουμε δημιουργησει ολοκληρες,νεες αναγκες προκειμενου να καταναλωνουμε αυτα τα προιοντα!

οσο για τα παιδια μας, μην στεναχωριεστε...οι συνθηκες που θα διαμορφωθουν στο αμεσο μελλον, θα τα ξαναβγαλει στους δρομους να παιζουν κρυφτο και κυνηγητο και οχι psp και facebook.

:respect: φιλε μου! Συμφωνω απολυτα! Ετσι εχουν τα πραγματα...Ειμαι 28 , θυμαμαι στο σχολειο ομως οτι απεκτησα κινητο οταν πηγα 3η λυκειου (πριν 11 χρονια) και ειχε τα απαραιτητα ( τηλεφωνο-μηνυμα) και στο διαλειμμα παιζαμε μπαλα,κρυφτο και ολα τα σχετικα, γιατι δεν υπηρχαν social networks προσπελασιμα μαλιστα απο κινητα! Τωρα τα παιδια εχουν απο τα 10 κινητο και αν δεν εχουν θεωρουνται και οπισθοδρομικα απο μερικους.. Και παλι :respect: :)

 

ωραιο θεμα μας πηγες πισω. φανταζομαι τι κανουν σημαρα τα παιδια στα σχολεια με τα smartphone. εδω εμεις ενα φιδακι ειχαμε και το λιωναμε

Και ερωτώ...

Τι παραπάνω να πούμε εμείς τώρα;

Τα είπες όλα!

Χαίρομαι γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας σου σκέφτεσαι πολύ ώριμα και σωστά.

πεστα ρε χρηστο! και εγω τα εχω σκεφτει μερικες φορες...

ενταξει ειναι ωραια να ασχολουμαστε κλπ αλλα με μετρο.. βγειτε λιγο εξω περπατηστε και προς θεου μην κανετε check in! απλα περπατηστε και κοιταξτε γυρω σας..

παρατηστε το κινητο/υπολογιστη/τηλεοραση σε μια γωνια... καμια φορα μονο ετσι για αλλαγη.

ειναι πιο ωραια,ευχαριστα χωρις αγχος...

Πανακριβες οι χρεωσεις,παρα τον "ανταγωνισμο".45 λεπτα ενα mms(153 δραχμες)?

10 λεπτα το sms (34 δραχμες).

Οπως σε ολα,ετσι και στην κινητη "γρηγορα και πολλα χρηματα".

Περνεις καρτα ανανεωσης cosmote πας να περασει τον κωδικο ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ!

Τραγικο?αθλιο?μονο Ελληνικο.....

Οτι ωρα θελουν σε ενοχλουν με διαφημισεις.

Ειναι λοιπον η κινητη τηλεφωνια μια τεραστια μπιζνα για τους πολυ λιγους.

Δολωμα τους οι super duper συσκευες που για να δουλεψουνε ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ την sim τους..........

Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου για τα καλά σας λόγια!:bow: Αυτά μας κάνουν σαν myPhone να προσπαθούμε να σας προσφέρουμε συνέχεια νέα πράγματα!

 

Εκτος του οτι συμφωνω απολυτα εφερες πολλες μνημες στο μυαλο μου,ειδικα την εικονα του λυκειου και μιας ταξης γεματης κινητα,μιας και δεν απεχουμε πολυ ηλικιακα (4 χρονια σε περναω).Χαχα θυμαμαι ειδικα τριτη λυκειου nokia n73 και emulator gb να με συντροφευουν απειρες φορες εν ωρα μαθηματος :p

 

Τραβούσαμε βίντεο μια καθηγήτρια που της κάναμε πλάκα μια φορά και κοντέψαμε με ένα φίλο να φάμε αποβολή, ούτε ξέρω πόσες μέρες! Το τι παιχνίδια παίζαμε, άλλο πράμα! Διπλό Pro Evolution μέσω Bluetooth, ραλλάκια... Και θυμάμαι εμένα να παίζω Block'd στο Nokia 6303i από την αρχή της μίας ώρας μέχρι το τέλος της άλλης με παύση στο διάλειμμα!!!

 

Ειμαι 28 , θυμαμαι στο σχολειο ομως οτι απεκτησα κινητο οταν πηγα 3η λυκειου (πριν 11 χρονια) και ειχε τα απαραιτητα ( τηλεφωνο-μηνυμα) και στο διαλειμμα παιζαμε μπαλα,κρυφτο και ολα τα σχετικα, γιατι δεν υπηρχαν social networks προσπελασιμα μαλιστα απο κινητα! Τωρα τα παιδια εχουν απο τα 10 κινητο και αν δεν εχουν θεωρουνται και οπισθοδρομικα απο μερικους..

 

Αυτό δεν θα το καταλάβω ποτέ. Πριν 11 χρόνια όλα ήταν όπως πρέπει, τώρα γιατί στη θέα ενός 3310 πέφτουν κάτω από τα γέλια; Κινητά δεν είναι κι αυτά;;;

 

Δάκρυσα σχεδόν... Στα 30 πλέον και θυμάμαι να παίζω κρυφτό στη βροχή...:)

 

Το έχω κάνει κι αυτό, αλλά όχι για πολύ ώρα... ;)

 

Και ερωτώ...

Τι παραπάνω να πούμε εμείς τώρα;

Τα είπες όλα!

Χαίρομαι γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας σου σκέφτεσαι πολύ ώριμα και σωστά.

 

:respect::respect::respect: απλά...

Πραγματικά πολύ ωραίο άρθρο! Αν και ήμουν από τα πολύ ευνοημενα παιδιά με κονσόλες από το super Nintendo ps1 ps2 gameboy κτλ αλλά πότε δεν καθόμουν με αυτά. Με βροχές με χιόνια έβγαινα και παρακινούσα κι άλλους μαζί μου μπάλα κρυφτό και το καλύτερο τρελό παρέα! αχχ τι μου θύμισες τώρα.... Δυστυχώς οι γονείς φταίνε και απορώ όλοι τους θα έχουν ζήσει αυτά τα χρόνια και τα αναπολούν γιατί δεν μαθαίνουν τα παιδιά τους στον ίδιο τρόπο ζωής?ή ανηψια μου ήταν 2 χρονών και η μάνα της μου λέει η Χρυσάνθη θέλει ipad... Αυτό δεν ήξερε να μιλάει ήξερε και το ipad? Όχι βέβαια αλλά πριν καν το μάθει φρόντισε η μάνα της να της το μάθει...

Μονο εγω τρομαξα στην πραγματικοτητα του 2002 = 10 χρονια πισω και οχι 1990? :P

+1 Για άλλη μια φορά, :respect: !! Πολύ ωραίο το άρθρο και πραγματικά, 10 χρόνια δεν ήταν και πάρα πολλά για να χωρέσουν όλες αυτές οι αλλαγές.....

ελα ρε χρηστο... μας μελαγχολησες βραδιατικα... τι μου θυμησες.. αααχχ...

 

ναι αλλα μεσα απο το κινητο εχεις αναμνησεις με τους πρωτους σου ερωτες.. ακομα θυμαμαι τα μηνυματα που εστελνα στην δευτερα γυμνασιου και μετα, που ειχαν διαδοθει τα κινητα... θυμαμαι καναμε απλα αναπαντηντες ο ενας στον αλλον! και καλα οτι τον σκεφτεσαι... και παιζει να καναμε και ολο το βραδυ :P

Edited October 6, 2012 by Architekt

Τα εχω και τα τρια τα μικυ μαους...ΑΣΧΕΤΟ xD :p

Η τεχνολογία δεν χαλάει στιγμές της ζωής μας. Εμείς χαλάμε στιγμές της ζωής μας με την τεχνολογία.

 

Η τεχνολογία προχωράει και επιβάλλεται να προχωρήσει. Το αν είμαστε ώριμοι να την χρησιμοποιήσουμε είναι άλλο θέμα. Μην ξεχνάμε πως μπορεί λόγω της ανεπτυγμένης τεχνολογίας να χάνονται στιγμές αλλά παράλληλα σώζονται ζωές ολόκληρες.

 

ΥΓ. Δόξα τω Θεώ έπαιξα πολύ μπάλα στα σχολικά μου χρόνια κι ας είχα από τετάρτη δημοτικού (1997) υπολογιστή. Αλάνα δεν είχαμε ούτε τότε αλλά παίζαμε σε προαύλεια σχολείων εδώ που μένουμε. Κινητό δικό μου απέκτησα στη β' λυκείου όταν έπρεπε να μιλήσεις με καμια κοπέλα. :p

Μονο εγω τρομαξα στην πραγματικοτητα του 2002 = 10 χρονια πισω και οχι 1990? :P

 

+++++1 Oh god... ώρες ώρες σκέφτομαι... "ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ 2012" ποιος θα το πίστευε? Στις ταινίες που σε πήγαιναν στο μέλλον χρησιμοποιούσαν αυτές τις ημερομηνίες. Και σε μια εκπνοή θα ζούμε στο 2022... :confused:

Όντως παιδία περνάνε πολύ γρήγορα τα χρόνια... Είμαι 20,κοντά στην ηλικία του φίλου που έγραψε οτι ακριβώς είχα στο μυαλό μου! Είμαι λάτρης της τεχνολογίας και πάντα μου αρέσει να έχω καινούριο κιν./pc κλπ. Μου αρέσει όμως και να παρατηρώ τις επιπτώσεις ή τη διευκόλυνση που προσφέρουν αυτα τα πράγματα στην κοινωνία... Το συμπέρασμά μου είναι περίπου οτι έγραψε και ο φίλος. Μέχρι το 2002-2004 τα κινητά είχαν τελειοποιηθεί αρκετά για να εξυπηρετούν τις ανάγκες για επικοινωνία. Ας πάμε και πιο μπροστά, μέχρι το 2006,εποχή κ750 που είχες μαζί και έναν media player.. Απο εκεί και μετά όλα τα άλλα είναι επίπλαστες ανάγκες... Ποτέ δεν είχαν την ανάγκη να μπω facebook απο το κιν. ή να κατεβάζω εκατοντάδες application, μέχρι που μου τις δημιούργησαν… τα είδα και είπα "το θέλω" .Μάλλον φίλε-δημιουργέ του topic, είμαστε οι τελευταία γενιά που πάιξαμε κυνηγητό και κρυφτό, δυστυχώς... Ακόμη και αν κάποιος γονέας παροτρύνει το παιδί του να παίξει έξω ,θα απογοητευτεί, καθώς οι αλάνες και τα στέκια είναι άδεια... Νομίζω τελικά οτι το 90 ήταν ωραία δεκαετία για να είσαι παιδί, δεν μας έληψε ούτε η τεχνολογία,ούτε το παιχνίδι! Πολύ ωραία συζήτηση άνοιξες!

παν μέτρον άριστον , η εξέλιξη της τεχνολογίας πρέπει να μπέι στη ζωη μας και στη ζωη των παιδιών μας.

Εγω δεν είχα τίποτα σαν παιδι απο αυτα που λετε :)

ένα amstrad 128 είχε ενας φίλος που τον μοιραζόμασταν.

 

Τα παιδια τώρα έχουν tablets,κινητά,παιχνιδοκονσολες κτλπ...

λόγω της επαγγελματικής ενασχόλησής μου με την τεχνολογία αναγκαστικά και τα 2 έχουν μάθει να ζουν με τα gadgets,κάποιες φορές σίγουρα δεν μου αρέσει άλλες φορές πάλι μου χαρίζει κάποια λεπτά ηρεμίας ;).

Γενικά πιστεύω οτι καλό κάνω στα παιδιά μου βάζοντάς τα απο μίκρα στο "κόλπο" πάντα βέβαια με μετρο και με τα σώστα όρια.

Το πιο απλο παραδειγμα ειναι οτι η μέγαλη διαβάζει τα αγγλικα της απο το Laptop γιατι το φροντιστήριο δίνει το ηλεκτρονικό βιβλιο.Της είναι πιο ευκολο και πιο διασκεδαστικό να μάθει κάτι ;).

 

 

 

και τελειώνω όπως άρχισα.

"παν μέτρον άριστον"

Συγχαρηρηρια για το αρθρο και συγχαρητηρια για τον τροπο σκεψης σου, παρά την ηλικια σου ;) . Το marketing δυστυχως μας εχει δημιουργησει 'ψευτικες' αναγκες και ξεχναμε οτι το κινητο τηλεφωνο ειναι τηλεφωνο. Επισης, απο τη στιγμη που βγηκε το κινητο τηλεφωνο, οι ρυθμοι της ζωης μας εχουν γινει 100χ πιο γρηγοροι.

 

Αυτο που πρεπει να μαθουν οι νεοτεροι (υποχρεωση των γονιων τους) ειναι οτι το κινητο τηλεφωνο ειναι ενα ΤΗΛΕΦΩΝΟ που θα μπορουν να χρησιμοποιουν σε περιπτωση αναγκης και οχι κατι παραπανω. Για το ιντερνετ υπαρχουν οι υπολογιστες, που οταν χρειαστουν να δουν ενα e-mail ή να κανουν fb, θα υπαρξει η ωρα που οταν θα ειναι σπιτι θα το δουν. Ειμαι υπερ της τεχνολογιας, αλλά παντα ΜΕ ΜΕΤΡΟ.

Η τεχνολογια πρεπει να εξελισσεται συνεχως αλλα δυστυχως εμεις εχουμε χασει το μετρο.

Προσφατα ημουν στις Μαλδιβες και εβλεπα παντου διπλα μου νεα ζευγαρια honeymooners να καθονται σε ενα τραπεζι και ο καθενας να εχει μια οθονη απο ipad η καποιου smartphone και να ασχολουνται με αυτο και οχι ο ενας με τον αλλον.

Πρωι μεσημερι βραδυ ακομα και την ωρα του φαγητου υπηρχαν ατομα που επαιζαν παιχνιδια στο ipad.

Ειναι καταντια ενα ζευγαρι να ειναι μονιμα κολλημενο σε μια οθονη και οι μονες κουβεντες που να αλλαζουνε να ειναι οταν διαβαζουν κατι αξιο σχολιασμου στο ιντερνετ.

Ειδικα η ταμπλετες ειναι μεγαλο κολλημα μιας και εγω πιανω τον εαυτο μου να κολλαει ωρες με το ipad στο χερι χωρις να υπαρχει καποιος λογος απλα για να περναει η ωρα.

Διαβάζοντας το άρθρο θυμήθηκα κάτι αντίστοιχο που κυκλοφορούσε σε facebook / email

 

«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να... μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

 

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

 

Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

 

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...».

λοιπον, ψηνεστε για μια εβδομαδα να γυρισουμε πισω? να δημιουργησουμε το κινημα "αφηνω το smartphone στο σπιτι" με διαρκεια 7 ημερες!

 

...εγω ηδη ξεκιναω! εχω δεκαδες αλλες συσκευες που ευχαριστως θα επερνα μαζι μου!!

 

να θυμησουμε πως ηταν τοτε... (η χαρα του νοσταλγου :p )